جدیدترین روش اتصال میلگرد

میان مهندسین، سازندگان و آرماتوربندها همیشه اتصال میلگردها موضوع قابل بحثی بوده است و بسیار به آن توجه شده است. مهندسین ساختمان به این فکر می کنند که روش اتصال قابلیت اطمینان بالایی داشته باشد و مقاومت ساختمان تامین شود. کارفرمایان و سازندگان در جستجوی روشی هستند که هزینه تمام شده ساختمان را بهینه کند و به صورت اقتصادی تر باشد و آرماتوربندها علاقه دارند کار آنها راحت باشد و سریعتر انجام شود.

اتصال اورلپ

برای حل کردن مشکل اتصال میلگرد روشهای متعددی پیشنهاد شده اند که ما به سه مورد از آنها می پردازیم. اولین روش اتصال میلگرد به روش اورلپ است. یک طول از میلگرد دوم، میلگرد اول را پوشش می دهد و همان مسیر را ادامه می دهد. برای مشخص شدن معایب این روش نیاز بود سالها زمان بگذرد چون این روش سالها مورد استفاده بود و از آن به عنوان روشی قابل اطمینان یاد می شد. اما امروزه می دانیم این روش معایب بسیاری دارد که قابل چشم پوشی نیستند.

معایب اتصال اورلپ

مصرف بی رویه آرماتور

ضایعات بسیار زیاد فولاد

بتن ریزی سخت به دلیل انباشت میلگرد

عدم اطمینان به این روش در کشش

و بسیاری موارد دیگر که در اینجا به آن اشاره نمی کنیم ولی در روند ساخت ساختمان مشکلات اساسی ایجاد می کند و هیچ یک از موارد مد نظر مهندسین که مقاومت سازه است، کارفرمایان که اقتصادی بودن روش است و آرماتوربندها که راحتی کار است را تامین نمی کند. با گذر زمان این روش در حال انقراض است و دیگر کسی تمایل به استفاده از آن ندارد.

کوپلینگ میلگرد

این روش همان روشی است که در مقاله های قبلی با نام کوپلر از آن یاد کردیم. یک قطعه فلزی بین دو آرماتور رزوه خورده قرار می گیرد و دو آرماتور به آن بسته می شوند. این روش به طرز حیرت آوری نیاز مهندسین، کارفرمایان و آرماتوربندها را تامین می کند. زیرا هم بسیار مقاومت بالایی دارد و ساختمان را در برابر فشارهای وارده بر ساختمان بیمه می کند. هم به نسبت میلگرد اضافی که در بتن قرار می گیرد هزینه بسیار پایین تری دارد و هم آرماتوربندها آن را به سادگی مورد استفاده قرار می دهند.

این روش به عنوان جدیدترین روش اتصال میلگرد در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد و کشورهای پیشرفته دنیا اقدام به ساخت این قطعه نموده اند و در صنعت ساختمان خود از آن بهره می برند. در تصویر زیر نمونه ای از کوپلینگ میلگرد را مشاهده می کنید.

اتصال فورجینگ

این اتصال یک روش جوشکاری و بدون ماده جوش دهنده است که دو میلگرد در یک دمای حدودی گرم می شوند و به یکدیگر فشرده می شوند و با این کار و پس از سرد شدن به یکدیگر پیوند می خورند. این روش ساده نیست و پیچیدگی های فراوانی دارد و روش ارزانی به حساب نمی آید. اجرای آن زمان بر و پر هزینه است. این روش مورد نظر مهندسین ساختمان نیست چون در مواردی در زلزله های دنیا دیده شده است که بعد از زلزله از ناحیه جوشکاری، میلگردها از هم جدا شده اند و جوش از هم گسیخته است.

کارفرمایان رغبتی به استفاده از آن ندارند چون هزینه آن با اتصال اورلپ تفاوت آنچنانی ندارد و از طرفی آرماتوربندها نیز با این روش راحت نیستند و ترجیح می دهند از آن استفاده نکنند.

معایب جوش فورجینگ

اتکا بیش از حد به فرد جوشکار

وابستگی جوش به نحوه هم دما شدن با محیط

عدم شرایط موجود در ایران برای رسیدن به حداکثر مقاومت

و معایب بسیار دیگر که در لینک بالا در مورد آنها به تفصیل صحبت شده است. این روش بر پایه فرد جوشکار بنا شده است و اگر جوشکار اندکی خطای انسانی وارد کار خود کند حتما به مشکل بر خواهد خورد زیرا جوش به درستی برقرار نخواهد شد و حتما در صورت وارد آمدن بار بر آن از هم خواهد گسیخت.